فروغ بلوچی

مژده ای دل که مسیحا نفسی می‏ آید          

 که ز انفاس خوشش بوی کسی می‏ آید

ز غم هجر مکن ناله و فریاد که من              

زده ‏ام فالی و فریاد رسی می ‏آید

از آتش وادی ایمن نه من خرم و بس           

موسی آنجا بامید قبسی می‏ آید

هیچکس نیست که در کوی تواش کاری نیست           

 هر کسی آنجا بطریق هوسی می‏ آید

کس ندانست که منزلگه معشوق کجاست         

    اینقدر هست که بانگ جرسی می آید

جرعه ‏ای ده که به می خانه ارباب کرم          

   هر حریفی ز پی ملتمسی می آید

دوست را گر سر پرسیدن بیمار غمست           

  گو بران خوش که هنوزش نفسی می آید

خبر بلبل این باغ بپرسید که من          

   ناله‏ای می شنوم کز قفسی می آید

یار دارد سر صید دل حافظ یاران         

    شاه بازی به شکار مگسی می آید

صفحات: 1· 2